HOORN – Vlak voordat Hovocubo de schaal in ontvangst mocht nemen werd Gino D’Onorio (46) in het zonnetje gezet. De scheidsrechter heeft besloten het zaalvoetbal gedag te zeggen. Met het zenuwslopende finaleduel tussen Hovocubo en FC Marlène én de benoeming tot beste scheidsrechter van het seizoen werd het een gedroomd afscheid.

Een extra waardering, zo omschrijft Gino D’Onorio de titel ‘beste scheidsrechter van het seizoen’. Het is iets wat de Hoornse leidsman zelf heeft afgedwongen. ‘Al is een goede samenwerking met je collega scheidsrechters wel heel belangrijk.’ Nog blijer is hij met de manier waarop zijn zaalcarrière werd afgesloten. ‘Ik ben blij dat er nu niks meer komt, want dit is een ultieme manier waarop ik zelf regie heb om te bepalen wanneer ik stop. Dit is het mooiste scenario. Zo’n mooie Noord-Hollandse finale.’

Uit de hand gelopen
Sinds het moment dat D’Onorio ruim twintig jaar geleden begon als scheidsrechter maakte hij grote stappen. Waar hij het op het veld schopte tot de Topklasse haalde hij in de zaal de Eredivisie. ‘Ik ben in de zaal eigenlijk begonnen om de wintermaanden door te komen. Toen had je nog wel strengere winters en vond ik het leuk om in de zaal te fluiten. Het is uit de hand gelopen tot een prachtige zaalcarrière’, vertelt de 46-jarige met een glimlach.

Plezier
Waar hij in de zaal het hoogste nationale niveau haalde en ook enkele officiële oefeninterlands mocht fluiten, was op het veld de Topklasse zijn plafond. ‘Ik had wel ambitie voor betaald voetbal, maar al snel werd duidelijk dat mijn kansen klein waren omdat ik ‘te oud’ was. Dat heb ik snel naast mij neer gelegd, want je moet vooral plezier hebben. En dat heb ik altijd gehouden. Welk niveau ik dan fluit maakt mij niet uit’, vervolgt D’Onorio. Aan plezier heeft het bij de man uit Hoorn, die doordeweeks bij de politie werkzaam is als informatie specialist, nooit ontbreken. Niet toen hij in de jeugd begon als scheidsrechter, maar ook niet nu hij het zaalvoetbal gedag heeft gezegd.

Nadat hij in november zijn beslissing had genomen maakte hij zijn besluit kenbaar bij de KNVB. ‘Ik kwam erachter dat het me veel tijd kost, ook door goede veranderingen binnen het zaalvoetbal. Bijvoorbeeld elke dinsdag verplicht trainen in Zeist, maar ook de verre wedstrijden op vrijdag.’ Dat hij daarnaast ook op het veld fluit, voor de VAR werkt, bijeenkomsten heeft en geregeld in de avonduren als docent bij de KNVB werkt maakt het er niet rustiger op. ‘Je hebt weken dat je vijf avonden van huis bent. Ik heb nog een andere hobby, wedstrijden van Juventus bezoeken. Daar moet je echt keuzes in maken.’

Met twee bekerfinales, meerdere play-offs finales en derby’s door het hele land. De lijst met hoogtepunten is bij D’Onorio goed gevuld. ‘Zo ook mijn eerste play-off duel in 2011. Dat was het derde halve finale duel tussen TPP en Hovocubo. Dat was echt een happening. Maar ook de finale tussen ‘t Knooppunt en ASV Lebo van drie jaar geleden. En natuurlijk afgelopen zaterdag de wedstrijd Hovocubo – Marlène. Die laatste is een hoogtepunt op zich in combinatie met de spanning en het scoreverloop.

G-voetbal
Het stoppen in de zaal geeft ook ruimte voor andere dingen. Als docent voor scheidsrechters in het G-voetbal wil D’Onorio ook hier tijd in steken en zelf duels fluiten. ‘Want dan moet ik zelf ook de feeling ermee hebben. En ik vind dat gewoon heel leuk’, stelt de leidsman. Zo komt hij onder meer bij HOSV, SC Buitenboys en Only Friends. ‘Het is gewoon heel erg leuk en dankbaar. Het is een hele fijne groep om te mogen fluiten en voor hun een ‘echte scheidsrechter’ te zijn.’

Die waardering die hij in het G-voetbal krijgt voelde hij ook na afgelopen zaterdag, toen hij zijn afscheid aankondigde. ‘Je merkt heel veel waardering. Op verschillende manieren. Ik krijg privé berichten en belletjes van spelers, clubs en trainers. Dat is een heel mooi gebaar’, aldus D’Onorio. ‘Ik denk dat ik, ondanks dat ik honderd procent achter mijn beslissing sta, het in het begin van het nieuwe seizoen wel zal missen. Maar ik kom mijn week wel door.’

Fotografie: Gerrie Meijer