HOORN - Het is voor schrijver Simone van der Vlugt alsof ze hen persoonlijke heeft leren kennen. Eva Ment en de omstreden Hoornse VOC-generaal Jan Pieterszoon Coen zijn de hoofdpersonen in haar nieuwe roman 'Het Schaduwspel'.

Eva en Jan Pieterszoon Coen leefden 400 jaar geleden. Jan was de gouverneur-generaal van Batavia in voormalig Nederlands-Indie. Zijn daden zijn omstreden. Toen al, maar ook nu leidt zijn naam tot discussie.

Echte mensen
Als ze pas getrouwd zijn, in 1625, laten Eva Ment en Jan Pieterszoon Coen zich schilderen. Deze portretten in het West-Fries Museum vormden de inspiratiebron voor Simone van der Vlugt. Door de ogen van Eva wekt ze het historische verhaal tot leven. "Ik heb een paar jaar zo met ze mee geleefd en zoveel aan ze gedacht dat ik geen verf zie, maar echte mensen," vertelt de schrijver." Dat vind ik het mooie aan geschiedenis. Het gaat over mensen die echt hebben geleefd."

Eva Ment en Jan Coen ontmoeten elkaar op een literaire bijeenkomst in de betere kringen van Amsterdam. Zij is 18, hij 37. Een man van aanzien, vriend van prins Maurits van Oranje en gouverneur-generaal van Batavia. Hij is tijdelijk terug in de Republiek, onder meer om een echtgenote te vinden.

"Zo'n meisje als Eva, moet je je voorstellen. Ze is nog nooit buiten Amsterdam geweest. En dan trouw je en ga je op je 19e op zo'n VOC-schip helemaal naar de tropen. Dat moet een ongelooflijk avontuur zijn geweest."

In het voorjaar van 1627 reizen Jan en Eva met hun pasgeboren dochtertje naar de Oost. De moeder van Eva, haar oudste zus Lysbet en broertje Gerrit zijn ook mee. Na een zeereis vol ontberingen worden ze als vorsten onthaald in Batavia. "Eva had geen idee wat haar daar in de tropen te wachten stond. in wat voor compleet andere wereld ze terechtkwam."

Huwelijksproblemen
Het geluk lacht hen niet lang toe. Gedesillusioneerd reist Eva na bijna drie jaar terug naar Amsterdam. Gaandeweg is ze erachter gekomen met wat voor man ze werkelijk getrouwd is." Maar ze kent ook de andere Jan Pieterszoon Coen, de man waarvan ze is gaan houden. Hij had natuurlijk twee gezichten en dat moet heel moeilijk voor haar zijn geweest. Ik kan me voorstellen en ik denk ook echt dat ze daardoor wel huwelijksproblemen hebben gekregen."

De schrijver heeft begrip gekregen voor het handelen van Jan Coen. "Ik kan het natuurlijk niet toejuichen dat hij daar genocide heeft gepleegd. Maar nu ik de achtergrond weet en alle stappen die eraan vooraf gingen, begrijp ik het wel. Hoe ze daar langzamerhand in een oorlogssituatie zijn terechtgekomen met totaal onbegrip voor elkaars cultuur en volop misverstanden. Ja, dat ging niet heel zachtzinnig. Daar bewonder ik hem niet om".