KOGGENLAND - Anderhalf jaar geleden kwam Tiny Koedooder (76) in contact met de Syrische Shirin Ahmad (22) en haar man Jaky Jawish (26). Tiny wilde asielzoekers helpen bij hun integratie en had net de cursus ‘Taal voor het leven’ afgerond bij de gemeente. “Ze zijn zo gedreven, dankbaar en hartelijk, het is voor mij een cadeau om hen te mogen begeleiden.”

Shirin en haar man Jaky kwamen tweeënhalf jaar geleden naar Nederland, nadat ze de oorlog in hun thuisland Syrië waren ontvlucht. Shirin was zwanger van hun inmiddels tweejarige zoon Idris. De jonge Syriërs verbleven een half jaar in een asielzoekerscentrum, voordat ze hoorden dat ze in Avenhorn een woning kregen toegewezen.

Typisch Nederlands
Het was geen makkelijke tijd. Met de oorlog nog vers in het geheugen, moest het gezin zich redden in een nieuw land, met een vreemde taal en onbekende gewoonten. De hulp van taalvrijwilliger Tiny was dan ook erg welkom. “Wij wisten niets van Nederland toen we hier kwamen,” zegt Jaky. “We wilden zo snel mogelijk de taal leren, Tiny heeft ons daar heel erg bij geholpen.” Mede dankzij de hulp van Tiny slaagden Jaky en Shirin kortgeleden voor hun inburgeringsexamen. Jaky’s schooltas hangt buiten aan de vlaggenstok, naar typisch Nederlands gebruik.

Want de contacten met Tiny beperken zich niet alleen tot taallessen, ook de Nederlandse gebruiken komen aan bod. Zo was de kerstviering voor de islamitische Jaky en Shirin nog vrij onbekend toen ze in Koggenland arriveerden. Afgelopen december schreven ze zelf kerstkaarten voor de buren en zetten ze een kerstboom in de woonkamer. “Gezellig,” vindt Jaky. Het was een van de eerste woorden die ze leerden van Tiny, kenmerkend voor hun verstandhouding.

Rijke cultuur
“We hebben een hechte band opgebouwd,” zegt Tiny. “Op een heel natuurlijke manier. Zij leerden van mij over onze taal en gewoonten en ik leerde van hun rijke cultuur. In onze gehaaste maatschappij is het mooi om de ongedwongen gastvrijheid van Jaky en Shirin te ervaren. Bij hen voel ik me altijd welkom en kan ik zonder aankondiging mee-eten. Ik probeer die gewoonten over te nemen. Vroeger liep je in Nederland ook gewoon naar iemand toe, zonder een afspraak te maken. Ze houden me een spiegel voor.”

Altijd haast
Jaky en Shirin moesten aanvankelijk wennen aan de westerse cultuur. “Tiny heeft altijd haast,” zegt Jaky lachend. Maar inmiddels zien ze ook voordelen. Shirin: “Als je hier een afspraak maakt bij de dokter of de gemeente, word je op dat tijdstip ook echt geholpen. Dat vind ik heel fijn.” Jaky herinnert zich hoe hij ’s ochtend Nederlandse mannen zag die met een boterham met kaas onderweg naar hun werk gingen. Binnen de (uitgebreide) Syrische eetcultuur een bijzondere gewaarwording. “Nu loop ik zelf iedere ochtend gehaast de deur uit met een boterham met kaas.”

Met zijn boterham gaat hij dagelijks naar zijn werkgever, zegt Jaky. Onlangs kreeg hij een contract als schilder. Dolblij en trots is hij dat hij zijn eigen inkomen kan verdienen. Minstens net zo trots is Tiny. “Hij heeft hier hard voor gewerkt. Jaky en Shirin zijn vanaf mijn eerste bezoek ontzettend gedreven, hartelijk en geïnteresseerd. En met een dosis humor. Ze hebben nooit afgebeld, ook niet toen Shirin zwanger was van hun dochter Narvin en het zwaar had. Ik ben zo dankbaar dat ik dit heb mogen doen. Het begeleidingsproject is al afgelopen, maar we zien elkaar nog steeds vaak. Het voelt alsof we familie zijn.”

Zelf (taal)vrijwilliger worden?
Kijk dan voor meer informatie en de mogelijkheid om u aan te melden op www.koggenland.nl/vrijwilliger.